ρυμάτιο

το, Ν

ναυτ. υποκορ. μικρό, κοντό παλαμάρι.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ρύμα «παλαμάρι». Η λ., στον λόγιο τ. ῥυμάτιον, μαρτυρείται από το 1858 στο Ονοματολόγιον Ναυτικόν].